Çocuklarımız bizi çıldırtmak üzere yaratılmış varlıklar mı, yoksa bize ihtiyaçları olduğunu güzelce ifade edemeyip, bizim yardımımıza ihtiyacı olan varlığımız mı?

tarih:

Çocuklar ile iletişim ince ayar gerektirir. Dikkati konuşmak, boş boş konuşmamayı sakin olmayı gerektirir.  
Çocuklar bizi zorladıkları zaman bizim ilk reaksiyonumuz anne babamızın bize söyledikleri ile birebir aynı olduğunu kendim gözlemleme şansım olmuştu, aynı durum şu an okuduğum Steve Biddulph Happy Childhood kitabında da okudum.Kendimizde anne babamızı görürüz. Çocuk sahibi olmak, bize tekrar kendimizi keşfetmemizi sağlar. Bu da benim için en güzel derslerden biri oldu!
Kendimizi ne kadar çok tanıyoruz ki?  Ya çocuklarımızı?  Kendimizi ve çocuklarımızı tanımaya çalışmak keyifli bir yolculuk haline getirmek bizim elimizde