Hayatımda ilk defa 23 Nisan günü oğlumun okul törenine katıldım. Biz veliler çok heyecanlıydık ve yavrularımızın gosterilerini görebilmek için sabırsızlanıyorduk. Nihayet o an geldi - cocuklarımız sıra ile sahneye çıktılar. Tabi sonrasında olanları siz tahmin edin. Herkes kendi yavrusunun o özel gününü ölümsüzleştirebilmek adına birbirinin üzerine geçerek fotoğraf cekmeye başladı. Bu sırada ben kendi kendime “Çocuğumun bu ortamda ne işi var?” sorusunu yöneltiyordum.
"Herkes yerine otursun. Cocukarın önünü açın." uyarılarına rağmen kargaşa devam etti. Sonunda iki hanimefendi birbirlerine girdiler ve aksiyon filmlerini aratmayacak heyecanlı anlar yaşandı.
Kargaşaya son verilince emekliler orkestrası ile cocuklarımız çok güzel parçalar çaldılar. Müzik yolu ile farklı kuşakların bir araya getirilmesi çok etkiyeciydi. Akabinde çocukların sınıfları ile yaptıkları gösteriler de çok keyifliydi.
"Herkes yerine otursun. Cocukarın önünü açın." uyarılarına rağmen kargaşa devam etti. Sonunda iki hanimefendi birbirlerine girdiler ve aksiyon filmlerini aratmayacak heyecanlı anlar yaşandı.

Sonuçta, hayatımda ilk defa veli olarak katıldığım dünya çocuklarına armağan edilen 23 Nisan Çocuk töreni hem aksiyonlu hem etkiyici geçti.
Şimdi soru: 23 Nisan 2012 günü görgü kuralları dersinden geçer notu kim aldı veliler mi, çocuklar mı?
Şimdi soru: 23 Nisan 2012 günü görgü kuralları dersinden geçer notu kim aldı veliler mi, çocuklar mı?
Ailesinin havada uçuşunu bağırışmalarını duyan çocuk ilk 23 nisan kutlamasını hayatı boyunca böyle hatırlayacak ...Kavga eden aileler bunu hiç düşündüler mi acaba ?Profesyonel çekimin yapıldığı üzerine birde TRT ekibinin olduğu bir kutlamada ....
YanıtlaSilmelek...
Allahtan çoğu çocuk bu olaya şahit olmadı. Aileler daha geniş düşünse zaten bu olaylar yaşanmazdı bence
YanıtlaSilÇocuklarımızın böyle bir olaya şahit olması çok yanlıştı. Oğlum o günden beri "anne o kadınlar neden kavga etti" diye soruyor. Bir kez daha anladım ki çocukların saf ve temiz dünyalarını kirletenler maalesef biz büyükleriz...
YanıtlaSilkesinlikle. Bir de onlara hayatı öğretmeye kalkıyoruz ya... :) çok trajikomik oluyor bazen.
YanıtlaSil